BEN

Yetmiş yedi yılı Mart yirmi iki
Taflan’da bir bebek çel olmuşum ben
Rahmetli annemle babamın ilki
İlk evlat, baldan da bal olmuşum ben

Kırıp döktüğümü sayamamışlar
Öf demeye bile kıyamamlar
İlk göz ağrısına doyamamışlar
Gözden aşkla taşan sel olmuşum ben

Taflan’da okudum ilkle ortayı
Futbolu çok sevdim, bir de oltayı
Haksızlık görünce attım voltayı
Namerde o yaşta kıl olmuşum ben

Liseyi okudum baba sanatta
Sevdam için kavgam olmuştu hatta
Vatan için oldu dilim feryatta
Hak için baş koyan kul olmuşum ben

Doksan yedi yılı askere gittim
Annemi kaybedip onunla yittim
Askerden sonra da babamla bittim
Bu sinir harbinde del olmuşum ben

Yıllar geçse bile yüreğim özler
Büyük göremedi çileli gözler
Havada uçuştu palavra sözler
Yakının gözünde el olmuşum ben

Herkes çok yiyorken ben doydum azla
İmtihan oldum ben kışın ayazla
Ayağa kalkmışım Hakk’a niyazla
Evlenip kök, gövde, dal olmuşum ben

Durmuş TUNACIK