“BESLE KARGAYI, OYSUN GÖZÜNÜ”

Gün gelir, doğruyla yanlışı ayırt edemezsin. Kavramlar birbirine karışır. Kavramlar, “doğru” ya da “yanlış”, “beyaz” ya da “kara”, birbirinden net olarak ayrılmalı; hınk mınk etmeden. Karşındaki kim olursa olsun. Gri kavramlar baş ağrıtır, kafa karıştırır, mide bulandırır.
Biz de yüksek sesle nutuk çekenler, boş tenekeye benzetilir. Laga luga konuşmalar, milletin güvenini sarsar.
Hedef milletse, saygılı olacaksın, sakin anlatacaksın.
Belediyelerde görevden almalar, kayyum atamalar işte bu karışıklıklar sonucu karşımıza çıkanlar. Yahu, adam terör üyesi ise, teröre yardım ediyorsa, elbette görevden alınacak. Bu konuda yapılanlara karşı çıkmak çok yanlıştır.
Yalnız, bu duruma gelene kadar yetkililer neredeydi? Neden yılan küçükken başını ezmediler de bu kadar zarar verdi? Çocuklarımız şehit oldu. Ben devletsem, terörist anasının şeyine de girse, onu çıkarırım. Beyaz Saray’ın mahzeninde saklansa da kurtaramaz. İşte, devlet o zaman devlet olur. Önce işine geldiği şekilde kullan, ses çıkarma, şimdi gelindiği yer burası.
Millet, teröre karşı yapılan mücadelenin samimiyetine inanmalı. Mesela, bu adamlar belediye başkanı, başkan yardımcısı, encümen olana kadar haberiniz yok muydu?
Bu seviyeye geldikten sonra çözüm olacaksa, terör örgütüyle görüşmek yanlış değil. Öyle teröristleri mecliste konuşturmak olmaz, onu dil sürçmesi sayıyoruz. Yalnız bir şartla: silahları bırakacaklar, özür dileyip teslim olacaklar. Suçlular yargılanıp cezasını çekecek. Teslim olmayanlar nerede olursa olsun, etkisiz hale getirilecek.
Türk devletine, Türk milletine zarar veren teröristlere yeryüzünde rahat verilmeyecek.
Tabii ki devletimi güçlü görmek istiyorum; lakin gördüklerim zoruma gidiyor. Sanki “tavşan kaç, tazı tut” der gibi.
Ben Türk’üm, devlette benim, millet de benim.

Mahir ADIBEŞ