İTİLDİK KAKILDIK HEP

Dört kardeş bir fidanken yetim ve öksüz kaldık
Mutluluğu boşadık itildik kakıldık hep
Dert payından hepimiz nasibimizi aldık
Kederleri taşıdık itildik kakıldık hep

Yakınımızdan geldi çileler deste deste
Darbelerin izi var aldığımız nefeste
Baharla yaz bilmedik dünya denen kafeste
Dört mevsimde üşüdük itildik kakıldık hep

Güneşimiz örtüldü hayat oldu karanlık
Yorganımız yağmurdu döşeğimiz viranlık
Bir katre mutluluğu vermediler bir anlık
İşte böyle yaşadık iltildik kakıldık hep

Durmuş Tunacık