KAHRETTİ ÇOCUK

Bir çocuk yaşardı filan köyünde
Tam buluğ çağında kahretti çocuk
Anneden öksüzken akran oyunda
Bir çile ağında kahretti çocuk

Müzmin bir ayrılık düşürdü ağa
Sonra babasını koydu toprağa
Sırtını dayadı vahşi bir dağa
Çakallar dağında kahretti çocuk

Bu sinir harbinde oldu şizofren
Ailede yokken böylesi bir gen
Henüz çocuk yaşta kaçtı bu tren
Pişip dert yağında kahretti çocuk

Götürdüler onu cinci hocaya
Okudu üfledi tutmadı maya
Yanlız bırakıldı, yaptılar riya
Tehlike bağında kahretti çocuk

Elinde katları yatları yoktu
Yaradana karşı alnı hep aktı
Hayata küsüp de yılları yaktı
Katıksız öğünde kahretti çocuk

İnsanlık gaflette, o hep zikirde
Hak yolunu bulmuş salih fikirde
Yalnız Allah’ına boyun büker de
Şeytanlar düğünde kahretti çocuk

Durmuş TUNACIK