KENDİNLE BARIŞ

İçinde üstünlük, yargılama, değersizlik, başarısızlık ve güçsüzlük olan her türlü duygunun içinde aslında kendini tam anlamıyla tanımamak, sevmemek vardır ve bu kişi gerçek anlamda kendini sevmeyi bilmiyordur.
Çocuk iken iyi şeyler yaptığımızda sevildiysek, sanırız ki sadece karşımızdakinin iyi, doğru ve güzel dediğini yaptığımızda seviliriz ve yavaş yavaş biz olmaktan çıkıp, karşımızdaki insanlara göre kendi kişiliğimizi şekillendiririz ve bir de bakmışız ki siz bile kendimizi tanıyamaz olmuşuz.
Gel şimdi farklı bir şey yapalım, “çok sevdiğimiz biri için ve onu kaybetmek istemediğimiz biri için neler yapıyoruz?” düşünelim.
Çocuğumuz, eşimiz, annemiz, babamız, dostlarımız, sevgilimiz …
Şimdi bugün kendimizi mutlu etmek için yapabileceklerimizi sıralayalım.
Çocuğun hata yaptığında ona sarılışın gibi kendi hatalarına sarıl ve OLSUN ÖĞRENİYORUM, de…
Ertelediğin isteklerinden birini yapmak için harekete geç ve ŞİMDİ DOĞRU ZAMANDAYIM VE ERTELEMEYİ BIRAKIYORUM de.
Başkalarından çok kendin için yaşa ve çok istediğin bir şeyi yaparak, BEN MERKEZİMDEYİM de. (Bir süreliğine)
Herkesi affediyorum çünkü BEN ÇOK DEĞERLİYİM, de.
Korkular, öfkeler, kızgınlıklar sadece beni yavaşlatıyor ve ben bunlardan özgürleşiyorum çünkü BEN SEVGİYİM, de.
Kendiniz için çiçekler alın çünkü BEN RENGARENK’im, de.
Bedeni olduğu gibi eksikleri ile sev ve TÜM PARÇALARIMLA BİR VE BÜTÜNÜM, de.
Ve bunları diyerek tüm evrene kendini sevdiğinizi ilan et.
Barış kendinle.
Huzurlu günler diliyorum…

Yusuf Aktaş