RABB’İM SENİ PEYGAMBER EFENDİMİZE KOMŞU EYLESİN.

Merhamet…
Şefkat timsali deniz gözlü canım annem.
Sırdaşım…
Yoldaşım…
Dua makinem…
Kim bilir kaç kez evladın için gözyaşlarını içine akıttın…

Ciğerinin bir köşesi…
Göz bebekleri evladının bilinmeyen, tespit edilemeyen hastalığı seni kimbilir ne kadar perişan etti.

Biliyorum Anne;
Karanlık gecelerin sessizliğinde sessizliği bozan gözyaşlarını, hıçkırıklarını Rabbine dua ve tesbihlerin ile iltica ediyordun.

Biliyorum Anne;
Kaç gece evladına sağlık ve afiyet ihsan eyle Rabb’im, onu sevdiklerine bağışla…
Yine eskisi gibi yeniden yürümesini, koşmasını nasip eyle diye göz yaşlarını avucunda tuttun.

Anne…
Anneeeeem.
Rabbim nasip etmiş. Elbette bunda da bir hayır vardır. Hastalığı veren de o, tekrar sağlığına kavuşmasını nasip edecekte O’dur.

Biz, O’ndan gelene razıyız.
Yeter ki O bizden razı olsun.
Rabb’im sana sağlık, afiyet, huzur, mutluluk versin.

Rabbim seni, senin merhamet, şefkat sevgiden kördüğüm gibi olmuş yüreğine; sağlık, afiyet versin ve başımızdan eksik etmesin.

Anne,
Sen her daim dualarımdasın. Ellerimi Rabbim’e açtığımda dileğim, isteğim, SENİ, PEYGAMBER EFENDİMİZE (s.a.v) KOMŞU EYLESİN.

Üzülme anne, inşaallah Rabbimin Şafi ismi ile şifa bulacak ve tekrar eskisi gibi olmasa da senin de dediğin ve dua ettiğin gibi yürüyeceğim.

Sen üzülme anne…
Sen sıkılma anne…
Deniz gözlerin ile bana baktığın da o güzel gözlerinin içinde ruhum da, kalbim de sonsuz mutluluğu yaşıyorum.

Dualarımdasın Anne.
Hani derler ya;
Hastalık mütemadiyen hastaya ve lillâh için hastaya bakıcılara sevap kazandırmakla beraber, duânın makbuliyetine en mühim bir vesiledir.

Hadiste vardır ki
“HASTALARIN DUASINI ALINIZ; ONLARIN DUASI MAKBULDÜR.”.

Anne,
Rabbim bize, bizim gibi hastalara müjde vermiş ya, işte ben de bu müjdeye dayanarak sana, senin için dua ediyorum.
Ve diyorum ki;
RABB’İM SENİ PEYGAMBER EFENDİMİZE (s.a.v) KOMŞU EYLESİN

Evladın…

Selâm ve dua ile.
Bülent Ertekin