TAFLANLI DURMUŞ

Anne babasına özlemi vardı
Bu hisle sararıp soldu dersiniz
Ölüm ona vuslat yaşamak zordu
Hayatın ipini saldı dersiniz

Hısım akrabası oldu yad eli
İçine akıttı gözünden seli
Bir tuhaftı aklı var mı şüpheli
Var yok arasında kaldı dersiniz

Dünyada olmadı mal mülk sevdası
Davası uğruna oldu nidası
Onun için varsa yoksa Hüda’sı
Aşkın deryasına daldı dersiniz

Gönlündeki hasret yaktı kül etti
Şimdi ecdadının yanına gitti
Allah’ın verdiği süresi bitti
Taflanlı bir Durmuş öldü dersiniz

Durmuş Tunacık